Dość częstą dolegliwością kotów jest SUK - syndrom urologiczny - czyli stan zapalny dolnych dróg moczowych.

W pęcherzu moczowym kota gromadzą się krystaliczne złogi, które utrudniają oddawanie moczu. 

Problemy z oddawaniem moczu u kota zdarzają się znacznie częściej u samców, gdyż mają one dłuższą i węższą cewkę moczową.

Zatkanie cewki moczowej przez kryształy jest bardzo niebezpieczne dla kota. Brak szybkiej pomocy lekarskiej może skończyć się tragicznie. Dlatego trzeba być uczulonym na zmiany w zachowaniu się kota.

Ważna pierwsza pomoc

Latem koty domowe dużo czasu spędzają na dworze, częściej dochodzi też do różnego rodzaju urazów. Właściciele powinni wiedzieć, na czym powinna polegać w takich przypadkach pierwsza pomoc. 0d niej nierzadko zależy nie tylko zdrowie, ale i tycie naszych ulubieńców.

U wypuszczanych na dwór kocurków zdarzają się najczęściej rany kąsane. Nie ma kota płci męskiej. który ukończywszy rok życia nie mógłby poszczycić się kilkoma bliznami albo poszarpanym uszkiem - ślady te są pozostałością po stoczonych walkach. Rany kąsane są niebezpieczne - ząbki przeciwników nie zawsze są czyste, rany narażone są więc na zakażenie drobnoustrojami chorobotwórczymi. Objawami zakażenia są m.in. ropienie rany, wysoka gorączka (często oznacza ona, że doszło do zakażenia krwi), osłabienie, brak apetytu i senność. Bardzo ważne jest szybkie oczyszczenie rany i zdezynfekowanie jej. Do oczyszczania skaleczeń najlepsza jest 3% woda utleniona, którą trzeba polać ranę na zewnątrz i w środku. Dzięki temu zostanie wypłukany brud. Woda utleniona niszczy bakterie i hamuje krwawienie. Po kilku minutach rankę należy osuszyć czystym materiałem i zastosować preparat dezynfekujący (np. dostępny w aptekach środek merfen). Jeżeli kot ma duże rany , konieczna jest wizyta u weterynarza.

Zdarza się, że nasz ciekawski z natury kot nie zdoła uniknąć poparzenia. Przyczyną poparzenia może być nie zabezpieczony ogień, gorący olej czy wrzątek. Pamiętajmy, że oparzone miejsce należy natychmiast schłodzić bieżącym strumieniem wody, a następnie obłożyć lodem. Trzeba wiedzieć, że rozległe oparzenia są niebezpieczne dla życia zwierzątka dlatego potrzebna będzie pomoc lekarza weterynarii. Przed wizytą w klinice nie smarujmy kota maścią i nie posypujmy środkami o miejscowym działaniu!
Życie Warszawy 4.08.2000

jak dbać o zdrowie kota w zimie

Jeżeli nasze zwierzątko zachowuje się inaczej niż zwykle, mamy prawo przypuszczać, że jest chore. Niedomagające stworzenia szukaj ą ustronnego miejsca, leżą tam z zamkniętymi oczami i niekiedy nawet nie reagują na głos swego opiekuna.

Chore zwierzęta nie lubią, by je dotykać. Są smutne i przygaszone. Gdy ich stan jest poważniejszy, niechętnie jedzą i piją.

Jak przygotować siebie i kota do wizyty u lekarza weterynarii?

Nawet najzdrowszy na świecie kot przynajmniej raz w roku powinien udać się do lekarza. Aby wizyta w lecznicy nie była dla nas ani dla naszego kota gehenną, warto wiedzieć, jak należy się do niej przygotować, jak bezpiecznie dotrzeć do celu oraz jak zachowywać się w gabinecie.

Przede wszystkim musimy zorganizować odpowiedni, wygodny i bezpieczny transport dla naszego kota. Nie wolno nieść zwierzaka po prostu na rękach! Przestraszony ruchem ulicznym, widokiem przebiegającego obok psa lub głośnym dźwiękiem kot może w mgnieniu oka wyrwać się i uciec. Najlepsze do przewozu kota są odpowiednio wentylowane pojemniki: kosze wiklinowe, specjalne torby lub plastikowe transportery. Dobrze gdy są częściowo osłonięte, co ogranicza stres związany z przemieszczaniem się czy oczekiwaniem w kolejce do gabinetu.

Wiosna w pełni - piękna zieleń, ciepłe dni. Zaczynamy coraz chętniej wyjeżdżać poza miasto i przebywać w towarzystwie swoich zwierząt na działce czy w lesie. Trzeba jednak pamiętać, że w okresie tym odnotowujemy wzmożone inwazje ektopasożytów - zwłaszcza u kotów, które mają kontakt ze światem zewnętrznym.

Dość licznie pojawiają się inwazje kleszczy, które atakują koty. Najczęściej spotykanym kleszczem w naszej strefie klimatycznej jest kleszcz z rodzaju ixodes. Kleszcz potrzebuje do swojego rozwoju żywicieli, pasożytuje na kręgowcach, odżywiając się ich krwią. Larwy kleszcza z rodzaju ixodes wykazują największą aktywność od kwietnia do czerwca, ale koty wychodzące narażone są na inwazje tych pasożytów również latem i jesienią.